sobota, 18 grudnia 2010
Zabytki
Kościół Świętych Marcina i Małgorzaty
Najważniejszy zabytek Kłobucka. Po raz pierwszy wybudowany z kamienia w roku 1144. Wielokrotnie trawiony przez pożary i odbudowywany. Obecnie część wzniesionego w 1476 roku, zespołu klasztornego kanoników regularnych, ufundowanego przez Jana Długosza. Siedziba kłobuckiej parafii św. Marcina od czasów średniowiecznych. Utrzymany jest w stylu gotyckim z elementami baroku.
Pałac w Zagórzu
Pałac w Kłobucku-Zagórzu, z przełomu XVIII i XIX wieku, jest przykładem neogotyckiej architektury rezydencjalnej. Numer w rejestrze: 1115/69 z 27 grudnia 1969. Otaczający go park również wpisany jest do rejestru zabytków pod nr A-46/78 z 17 lutego 1978 i R/512 z 2 maja 1957. W 2004 roku rozpoczęto generalny remont pałacu a w 2009 remont parku. W pałacu planuje się utworzenie centrum konferencyjnego.
Łaźnia miejska
Budynek w którym działała łaźnia miejska. Znajduje się przy ul. Wieluńskiej 11, wybudowany w 1930 r. W rejestrze zabytków zapisany pod numerami 1116/69 z 27 grudnia 1969 oraz A–47/78 z 17 lutego 1978. Przebudowany i zmodernizowany, mieści się w nim Wydział Komunikacji i Transportu starostwa powiatowego.
Historia
Kłobuck prawa miejskie otrzymał prawdopodobnie już w 1244 roku. Pewne jest że o Kłobucku jako mieście, była mowa w dokumentach królewskich Kazimierza Wielkiego w 1339 i ta data jest oficjalnie uznawana jako rok nadania praw miejskich. Przez Kłobuck przebiegała dawna droga handlowa łącząca Małopolskę i Wielkopolskę. W okolicach Wielunia rozwidlała się ona, a jej zachodnie ramię wiodło na Śląsk, do Oleśnicy i Wrocławia.
Jest bardzo prawdopodobne, iż wcześniej przebiegała tędy także odnoga najstarszego szlaku handlowego prowadzącego przez ziemie polskie jeszcze za czasów rzymskich, tzw. szlaku bursztynowego, wiodąca od wybrzeży Morza Śródziemnego przez Kraków, Kalisz do brzegów Bałtyku.
Według Jana Długosza kościół parafialny pod wezwaniem św. Marcina i Małgorzaty został ufundowany i zbudowany z kamienia w roku 1144 przez Piotra Dunina ze Skrzynna. Być może, już wcześniej istniał tu kościół drewniany, gdyż rozległość tutejszej, pierwotnej parafii świadczy o jej bardzo dawnym utworzeniu. Kłobuck był znaczącą osadą targową jeszcze przed uzyskaniem praw miejskich. Istniała tu komora celna, o czym świadczy pochodząca jeszcze z czasów piastowskich taryfa pobieranego myta. Od dawnych czasów odbywał się w Kłobucku jarmark w dniu św. Małgorzaty (13 lipca) i prawdopodobnie drugi w dniu św. Marcina (11 listopada). Ponieważ wymienieni święci są patronami miejscowego kościoła parafialnego, można z dużym prawdopodobieństwem przypuszczać, że jarmarki te zostały ustanowione w okresie budowy i poświęcenia kościoła, a więc już w XII wieku. W 1471 roku w kodeksie należącym do parafii kłobuckiej zapisano cyzjojan kłobucki – średniowieczny polski cyzjojan.
Od XV do XVII wieku, ośrodek rzemieślniczo-handlowy (kowalstwo, sukiennictwo, hutnictwo). W 1658 roku Sejm Warszawski ustanowił Kłobuck siedzibą starostwa niegrodowego, które następnie nadał w wieczyste posiadanie klasztorowi paulinów na Jasnej Górze. Po potopie szwedzkim miasto podupadało. W 1689 r. zostało całkowicie spalone. W wyniku drugiego rozbioru Polski w 1973, Kłobuck znalazł się w zaborze pruskim. Władze pruskie odebrały starostwo paulinom i włączyły je do dóbr rządowych. W latach 1870-1917 Kłobuck został pozbawiony praw miejskich. W czasie II wojny światowej Kłobuck został włączony do III rzeszy, prowincji Oberschlesien.
W latach 1952-1975 Kłobuck był siedzibą powiatu kłobuckiego. Silny rozwój Kłobucka przypadł na lata 50. i 60. XX wieku kiedy to w okolicach, nastąpił wzrost wydobycia syderytowych rud żelaza. Prawie podwoiła się wtedy liczba mieszkańców miasta. W roku 1999, po reformie administracyjnej został ponownie siedzibą powiatu kłobuckiego.
Środowisko
Rezerwaty przyrody
Na terenie miasta Kłobuck w odległości 2 km na południe od śródmieścia zlokalizowany jest rezerwat leśny Dębowa Góra. Ochronie podlegają w nim pozostałości pierwotnych lasów dębowo-grabowych porastających niegdyś okolice dzisiejszego miasta. Innym blisko położonym rezerwatem jest rezerwat Zamczysko.Lasy
Od północy i południowego zachodu Kłobuck otaczają kompleksy leśne. Lasy zajmują powierzchnię 4576 ha, z czego 3183 ha stanowią lasy państwowe, znajdujące się pod zarządem Nadleśnictwa Kłobuck, natomiast 1393 ha znajduje się w posiadaniu prywatnych właścicieli.Zbiorniki wodne
Największym akwenem, który znajduje się na terenie Kłobucka, jest zbiornik retencyjny Zakrzew. Oprócz niego na terenie miasta znajduje się wiele mniejszych stawów rybnych. W pobliżu Kłobucka znajdują się również zalewy we wsiach Kamyk i największy z nich, we wsi Ostrowy nad Okszą. Brak jest większych naturalnych zbiorników wodnych.Podstawowe informacje
Kłobuck – miasto w województwie śląskim, siedziba powiatu kłobuckiego i gminy miejsko-wiejskiej Kłobuck. Według podziału administracyjnego z lat 1975-1998 miasto należało do województwa częstochowskiego. W wyniku reformy administracyjnej w 1999 roku włączony został do województwa śląskiego, z siedzibą w Katowicach, do którego należał również w latach 1950-1975 (od 1952 pod nazwą województwo katowickie). Kłobuck leży w historycznych granicach Małopolski.
Subskrybuj:
Posty (Atom)